Zasady i warunki udzielania świadczeń pomocy społecznej w formie pieniężnej reguluje ustawa z dnia 12 marca 2004 r. (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1507 z późn. zm.) o pomocy społecznej wraz z aktami wykonawczymi do niej.
System pomocy społecznej podejmuje próbę pomocy pokonania trudności życiowych osobom i rodzinom, którzy nie są w stanie pokonać wykorzystując własne uprawnienia, zasoby i możliwości. Stosuje się tu zasadę tzw. pomocniczości /subsydiarności/
Kandydat na klienta systemu pomocy społecznej musi spełnić kilka warunków, np.:
zgłosić się sam o pomoc do OPS; wniosek o pomoc dla niego może zgłosić również inna osoba lub instytucja (wówczas pomocy udziela się z tzw. “urzędu”),
klient nie może być pod wpływem alkoholu lub innych środków odurzających i musi spokojnie wysłuchać pracownika socjalnego oraz dostosować się do wymagań prawnych przedstawionych mu przez w/w pracownika, np.: wyrazić zgodę i umożliwić przeprowadzenie wywiadu środowiskowo-rodzinnego, dostarczyć niezbędne dokumenty, zaświadczenia i udzielić innych informacji niezbędnych w procesie dowodowym udzielenia pomocy,
klient i jego rodzina ma obowiązek współdziałać z pracownikiem socjalnym w rozwiązywaniu swojej trudnej sytuacji życiowej, co przejawia się również w realizacji zadań wynikających z kontraktu socjalnego zawartego pomiędzy pracownikiem socjalnym, a klientem.
Potrzeby osób i rodzin korzystających z pomocy są uwzględniane, jeżeli odpowiadają celom i możliwościom pomocy społecznej.
W przypadku stwierdzenia przez pracownika socjalnego marnotrawienia przyznanych świadczeń, ich celowego niszczenia lub korzystania w sposób niezgodny z przeznaczeniem marnotrawienia własnych zasobów finansowych może nastąpić ograniczenie świadczeń, odmowa ich przyznania albo przyznanie pomocy w formie świadczenia niepieniężnego. Brak współdziałania osoby lub rodziny z pracownikiem socjalnym w rozwiązywaniu trudnej sytuacji życiowej, odmowa zawarcia kontraktu socjalnego, niedotrzymywanie jego postanowień, nieuzasadniona odmowa podjęcia pracy przez osobę bezrobotną lub nieuzasadniona odmowa podjęcia leczenia odwykowego w zakładzie lecznictwa odwykowego przez osobę uzależnioną, mogą stanowić podstawę do odmowy przyznania świadczenia, uchylenia decyzji o przyznaniu świadczenia lub wstrzymania świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej. W przypadku odmowy przyznania albo ograniczenia wysokości lub rozmiaru świadczeń z pomocy społecznej należy uwzględnić sytuację osób będących na utrzymaniu osoby ubiegającej się o świadczenie lub korzystającej ze świadczeń
Ta strona korzysta z ciasteczek aby świadczyć usługi na najwyższym poziomie. Dalsze korzystanie ze strony oznacza, że zgadzasz się na ich użycie.
Jeśli nie chcesz, by pliki cookies były zapisywane na Twoim dysku, zmień ustawienia swojej przeglądarkiZgoda