Na podstawie ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 2133) dodatek mieszkaniowy przysługuje:
- Najemcom oraz podnajemcom lokali mieszkaniowych;
- Osobom mieszkającym w lokalach mieszkalnych, do których przysługuje im spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego;
- Osobom mieszkającym w lokalach stanowiących ich własność i właścicielom samodzielnych lokali mieszkalnych;
- Innym osobom mającym tytuł prawny do zajmowanego lokalu mieszkalnego i ponoszącym wydatki związane z jego zajmowaniem;
- Osobom zajmującym lokal mieszkalny bez tytułu prawnego, oczekującym na przysługujący im lokal zamienny albo najem socjalny lokalu.
Wymogiem przyznania dodatku jest zamieszkiwanie i prowadzenie gospodarstwa domowego w lokalu przez wszystkie osoby umieszczone we wniosku. Jeżeli osoba jest zameldowana w lokalu, ale w nim nie zamieszkuje, nie należy wpisywać jej do wniosku.
Do otrzymania dodatku uprawnione są gospodarstwa domowe, w których miesięczny dochód na osobę nie przekracza 175% najniższej emerytury w gospodarstwie jednoosobowym i 125% tej kwoty w gospodarstwie wieloosobowym.
Jeżeli średni miesięczny dochód na osobę jest mniejszy niż 150% kryterium w gospodarstwie 1-osobowym lub 100% w gospodarstwie wieloosobowym, wówczas udział własny gospodarstwa w pokryciu kosztów utrzymania mieszkania wynosi:
- 15% miesięcznych dochodów gospodarstwa w gospodarstwie 1-osobowym;
- 12% w gospodarstwie 2-4 osobowym;
- 10% w gospodarstwie 5 osobowym i większym.
Jeżeli miesięczny dochód na osobę wynosi 150-175% kryterium w gospodarstwie 1-osobowym lub 150-175% w gospodarstwie wieloosobowym, udział własny gospodarstwa w pokryciu kosztów utrzymania mieszkania wynosi:
- 20% w gospodarstwie 1-osobowym;
- 15% w gospodarstwie 2-4 osobowym;
- 12% w gospodarstwie 5 osobowym i większym.
Jeżeli miesięczny dochód na osobę jest większy niż 175% kryterium w gospodarstwie 1-osobowym lub 125% w gospodarstwie wieloosobowym, wówczas ewentualnie wyliczony dodatek mieszkaniowy obniża się o nadwyżkę między osiągniętym miesięcznym dochodem na osobę, a kryterium ustawowym.
Dodatek mieszkaniowy przysługuje, jeżeli powierzchnia użytkowa lokalu mieszkalnego nie przekracza normatywnej powierzchni o więcej niż 30% albo 50% pod warunkiem, że udział powierzchni pokoi i kuchni w powierzchni użytkowej tego lokalu nie przekracza 60%.
Wniosek o przyznanie dodatku mieszkaniowego należy złożyć w ostatnim miesiącu obowiązywania „starego” dodatku.
Wysokość dodatku wylicza się jako różnicę pomiędzy wydatkami przypadającymi na powierzchnię normatywną a kwotą, którą rodzina musi pokryć z własnych dochodów.
Jeżeli mieszkanie nie jest wyposażone w instalację centralnego ogrzewania, ciepłej wody lub gazu ziemnego, wówczas przysługuje ryczałt na zakup opału.
Wysokość dodatku łącznie z ryczałtem nie może przekraczać 70% wydatków przypadających na normatywną powierzchnię zajmowanego lokalu. Rada Gminy w drodze uchwały może podwyższyć lub obniżyć powyższy wskaźnik nie więcej niż o 20 punktów procentowych. W naszej gminie zadecydowano, że dodatek mieszkaniowy nie może być wyższy niż 50% wspomnianych wydatków.
Wydanie decyzji może być poprzedzone wywiadem środowiskowym. W przypadku stwierdzenia rażących dysproporcji lub odmowy złożenia oświadczenia o stanie majątkowym, odmawia się przyznania dodatku.
Jeżeli osoba przez okres dwóch miesięcy nie opłaca kwoty stanowiącej różnicę pomiędzy czynszem, a dodatkiem, wówczas wstrzymuje się dodatek. Po uregulowaniu należności, co potwierdzi zaświadczenie od zarządcy budynku, dodatek mieszkaniowy zostaje odblokowany.
Działu Dodatków Mieszkaniowych i Energetycznych