Poradnictwo świadczone w MOPS Ostrowiec Św.

Poradnictwo specjalistyczne jest świadczone osobom i rodzinom, które mają trudności lub wykazują potrzebę wsparcia w rozwiązywaniu swoich problemów życiowych, bez względu na posiadany dochód.
Obejmuje przede wszystkim osoby, które mają problem z uzależnieniem od alkoholu bądź borykają się z problemem alkoholowym w swojej rodzinie.

W Miejskim Ośrodku Pomocy Społecznej w Ostrowcu Świętokrzyskim poradnictwo specjalistyczne obejmuje wsparcie psychologa dla osób dorosłych, psychologa dla dzieci i młodzieży oraz specjalisty profilaktyki uzależnień

Konsultacje świadczone są bezpłatnie (źródłem ich finansowania są środki na zadania z zakresu profilaktyki alkoholowej Gminy Ostrowiec Świętokrzyski)

Głównym celem pracy specjalistów jest:

  • prowadzenie działalności informacyjnej i edukacyjnej w zakresie profilaktyki oraz rozwiązywania problemów uzależnień i przemocy w rodzinie;
  • udzielanie osobom i rodzinom konsultacji oraz porad terapeutycznych i profilaktycznych w sprawach uzależnień i przemocy;
  • wspomaganie osób pijących ryzykownie i szkodliwie, w podjęciu decyzji w sprawie zmiany szkodliwego wzoru picia;
  • motywowanie osób współuzależnionych do ewentualnego podjęcia psychoterapii w zakładach lecznictwa odwykowego;
  • udzielanie wsparcia osobom po zakończonej psychoterapii poprzez rozmowy podtrzymujące lub udział w grupach wsparcia;
  • inicjowanie interwencji w przypadku rozpoznania zjawiska przemocy w rodzinie poprzez udzielanie stosownego wsparcia i informacji o możliwościach uzyskania pomocy i powstrzymania przemocy;
  • gromadzenie aktualnych informacji o miejscach pomocy oraz kompetencjach służb i instytucji i terenu gminy, zajmujących się systemową pomocą dla rodziny;
  • współdziałanie z innymi podmiotami zajmującymi się rozwiązywaniem problemów uzależnień oraz przeciwdziałaniem przemocy w rodzinie.

Spotkania odbywają się po uprzednim ustaleniu terminu.

Zapisy od poniedziałku do piątku w godzinach 7.00 – 13.00
pod numerem telefonu 41 276 76 48.

Jeśli jesteś na tej stronie to znaczy, że szukasz informacji na temat ewentualnej pomocy dla siebie bądź Twoich bliskich.
W związku z tym zachęcamy do zapoznania się z materiałami umieszczonych poniżej, dzięki którym zdobędziesz podstawową i niezbędną wiedzę z zakresu problemu alkoholowego, zespołu współuzależnienia oraz przemocy domowej.

Pamiętaj nie ma sytuacji bez wyjścia, daj pomóc sobie i swoim bliskim

Skorzystaj z pomocy naszych specjalistów, dzięki którym uzyskasz potrzebne wsparcie oraz informacje, które mają służyć poprawie sytuacji,w jakiej się znalazłaś/znalazłeś

„Dopóki szukamy szczęścia w świecie zewnętrznym,
poza naszym umysłem, jesteśmy zagrożeni uzależnieniami.
Gdy umysł wpada w błędne koło uzależnień,
spokój umysłu pozostaje poza naszym zasięgiem”
Interpretacja uzależnienia wg Lee Jampolsky’ego

Czym jest alkoholizm?

Alkoholizm został oficjalnie uznany za chorobę przez Światową Organizacją Zdrowia, która nadała mu odpowiedni numer w powszechnie obowiązującej klasyfikacji znanych na świecie schorzeń postępujących i potencjalnie śmiertelnych.
Choroba alkoholowa definiowana jest jako fizyczne i psychiczne uzależnienie od alkoholu etylowego (środek wpływający na spowolnienie działania układu nerwowego). Na rozwój alkoholizmu wpływają czynniki o podłożu:

  • psychologicznym
  • socjalnym
  • środowiskowym
  • genetycznym

Nadużywanie alkoholu bezpośrednio wpływa na chorego oraz jego otoczenie. Spożywany w nadmiernych dawkach, alkohol wywołuje zachowania agresywne, wpływa na działanie mózgu i związane z tym podejmowanie świadomych decyzji. Alkoholizm najczęściej przekłada się na pogorszenie kontaktów z rodziną i otoczeniem oraz niejednokrotnie wpływa także na trudną sytuację finansową.

Alkoholizm jest chorobą, w której funkcjonują specyficzne mechanizmy psychologiczne:

  • Mechanizm nałogowego regulowania uczuć – stany emocjonalne- przyjemne i przykre, niezależnie od ich rzeczywistych źródeł, są doświadczane przez osobę uzależnioną jako pragnienie alkoholu
  • Mechanizm iluzji i zaprzeczeń – psychologiczne mechanizmy obronne tak zniekształcają rzeczywistość wewnętrzną i zewnętrzną, że osoba uzależniona nie dopuszcza do siebie informacji o szkodach spowodowanych piciem i swojej chorobie
  • Mechanizm rozpraszania i rozdwajania JA – dwie kategorie informacji, które otrzymuje na swój temat osoba uzależniona (słabość i nikczemność – moc, siła – pod wpływem alkoholu) prowadzą do stopniowego „rozbicia„ struktury JA.

Alkohol jest substancją psychoaktywną, która wpływa na ośrodkowy układ nerwowy, wywołując zmiany nastroju, myślenia, spostrzegania, oceny rzeczywistości i zachowań. Zmiany te są odczuwane przez osoby pijące najczęściej jako atrakcyjne i korzystne. Im częściej i w większych ilościach spożywany jest alkohol, tym bardziej staje się on dla osoby pijącej użyteczny i ważny. Stopniowo trzeba go spożywać coraz więcej, aby doświadczyć oczekiwanych efektów.
Intensywne picie alkoholu nie jest bezkarne i nieuchronnie powoduje negatywne konsekwencje w różnych obszarach życia. Alkohol oraz produkty powstające w czasie jego rozkładu w organizmie są toksyczne i mają szkodliwy wpływ na większość tkanek i narządów ludzkiego ciała. Poza chorobami, urazami i wypadkami nadużywanie alkoholu rodzi negatywne konsekwencje dla zdrowia psychicznego, pogarsza relacje społeczne, obniża materialny standard życia, komplikuje życie zawodowe.

Picie problemowe to sytuacja, w której potrzeba doznania oczekiwanych korzyści psychicznych, płynących z psychoaktywnego działania alkoholu, przewyższa zdroworozsądkową potrzebę uniknięcia szkód, powodowanych przez picie. Osoba nadużywająca alkoholu z jednej strony wie, że pijąc, naraża się na problemy, i że picie jej szkodzi. Z drugiej jednak strony alkohol stał się dla niej bardzo ważnym sposobem regulacji emocjonalnej i nie potrafi z niego zrezygnować, tym bardziej że jest to sposób łatwy, tani i dostępny.

Po czym poznać, że picie alkoholu staje się niebezpieczne?

Istnieje sporo symptomów problemowego picia:

  • zwiększa się ilość i częstotliwość spożywania alkoholu: pojawia się coraz więcej okazji do picia, a nawet picie bez okazji, wzrasta ilość alkoholu wypijana jednorazowo lub tygodniowo, coraz częściej spożywanie alkoholu doprowadza do upicia się, złego samopoczucia, a nawet zatrucia alkoholem;
  • alkohol spożywany jest w nieodpowiednich sytuacjach, takich jak: okres ciąży i karmienia piersią, prowadzenie pojazdów, kuracja lekami wchodzącymi w reakcje z alkoholem, podczas chorób wykluczających spożywanie alkoholu, w czasie pracy, nauki czy opieki nad dziećmi, w sytuacjach zagrożenia wypadkami, przemocą itp.;
  • zmienia się funkcja picia i rola alkoholu w życiu: picie nie jest już tylko elementem wzoru kulturowego, urozmaiceniem spotkań towarzyskich i uroczystości, ale staje się „lekarstwem” na poprawę nastroju, na stres, smutek, samotność, lęk
  • postępuje przywiązanie do sytuacji picia: narasta koncentracja na sytuacjach związanych z piciem, oczekiwanie na moment spożycia alkoholu, celebrowanie picia, niepokój w sytuacji ograniczającej możliwość spożywania alkoholu zabezpieczanie zapasów alkoholu lub pieniędzy na jego zakup
  • picie staje coraz ważniejsze, wypiera inne przyjemności i zainteresowania, które bez alkoholu, już nie są atrakcyjne, a jeśli stoją w sprzeczności z piciem – przestają być realizowane, np. spotkania towarzyskie, którym nie towarzyszy alkohol.
  • używanie alkoholu staje się sposobem usuwania przykrych skutków picia w dniu poprzednim (tzw. klinowanie)
  • pojawiają się trudności w przypominaniu sobie, co się działo poprzedniego dnia po spożyciu alkoholu („urwane filmy”), mimo że osoba będąca pod wpływem alkoholu była aktywna, nie pamięta co robiła, mówiła, co się z nią działo
  • picie jest kontynuowane pomimo nasilających się, negatywnych konsekwencji nadużywania alkoholu: – zdrowotnych (jak: stany zatrucia, schorzenia wynikające z picia, urazy, wypadki, próby samobójcze, obniżenia nastroju, stany napięcia, kłopoty z kontrolowaniem emocji, osłabienie pamięci, koncentracji), – społecznych (np.: kłótnie z bliskimi, zaniedbywanie obowiązków rodzinnych, zawodowych, społecznych, pogorszenie relacji środowiskowych, problemy finansowe, prawne, agresja),
  • gdy otoczenie sygnalizuje zaniepokojenie piciem i próbuje skłonić osobę pijącą do ograniczenia ilości i częstości spożywania alkoholu. Najczęściej są to bliscy – rodzina, przyjaciele, którym zależy na osobie pijącej, czasami pracodawca. Bagatelizowanie wyżej wymienionych sygnałów prowadzi najczęściej do nasilenia się problemu alkoholowego.


Im bardziej intensywne staje się używanie alkoholu, tym trudniej jest osobie pijącej dostrzegać zagrożenia, przyjmować informacje zwrotne od osób bliskich i szukać pomocy specjalistów

Mechanizmy obronne coraz skuteczniej zniekształcają obraz własnego picia i zagrożeń, jakie ono stwarza. Nic dziwnego zatem, że większość osób, które trafiają do placówek leczenia zaburzeń związanych z używaniem alkoholu, nie pojawia się w nich z własnej woli. Najczęściej sprowadza je ostry kryzys i nasilenie problemów wynikających z picia oraz presja otoczenia. Są to w większości osoby uzależnione, mające za sobą wieloletni okres nadużywania alkoholu i liczne negatywne konsekwencje picia.

Wzory picia osób nadużywających alkoholu

Wyróżnia się dwa podstawowe wzory spożywania alkoholu rodzące poważne zagrożenia i konsekwencje. Oba wymagają interwencji i zmiany. W słowniku medycznym nazywane są zaburzeniami związanymi z używaniem alkoholu. Ważne jest prawidłowe ich rozróżnienie, od tego bowiem zależy perspektywa i oferta pomocy: jej cele, czas trwania i metody.

Picie szkodliwe to taki wzór spożywania alkoholu, który powoduje szkody zdrowotne, fizyczne bądź psychiczne, ale również psychologiczne i społeczne, przy czym nie występuje uzależnienie od alkoholu.

W rozpoznaniu picia szkodliwego nie bierze się pod uwagę pojedynczego epizodu intensywnego picia, czy pojedynczej szkody, lecz zjawiska zachodzące w ciągu co najmniej miesiąca lub występujące w sposób powtarzający się w ciągu ostatnich 12 miesięcy.

Uzależnienie od alkoholu to zaburzenie będące następstwem długotrwałego szkodliwego spożywania alkoholu, w którym picie uzyskuje zdecydowane pierwszeństwo przed zachowaniami, które niegdyś były dla osoby pijącej ważniejsze.

Wypicie alkoholu nawet po bardzo długim okresie abstynencji może wyzwalać zjawisko gwałtownego nawrotu innych objawów zespołu uzależnienia, znacznie szybciej niż pojawienie się uzależnienia u osób poprzednio nieuzależnionych.

Objawy uzależnienia od alkoholu

Obowiązująca w Polsce klasyfikacja diagnostyczna wyróżnia sześć objawów uzależnienia.
Na postawienie diagnozy uzależnienia pozwala identyfikacja trzech lub więcej z nich, występujących łącznie przez pewien okres w ciągu ostatniego roku:

  1. Silne pragnienie lub poczucie przymusu picia („głód alkoholowy”).
  2. Upośledzona zdolność kontrolowania zachowań związanych z piciem (trudności w unikaniu rozpoczęcia picia, trudności w zakończeniu picia, po osiągnięciu wcześniej założonego poziomu, nieskuteczność działań zmierzających do zmniejszenia lub kontrolowania picia).
  3. Fizjologiczne objawy zespołu abstynencyjnego pojawiającego się, gdy picie alkoholu jest ograniczane lub przerywane (drżenie mięśniowe, nadciśnienie tętnicze, nudności, wymioty, biegunki, bezsenność, rozszerzenie źrenic, wysuszenie śluzówek, wzmożona potliwość, zaburzenia snu, niepokój, drażliwość, lęki, padaczka poalkoholowa, omamy wzrokowe lub słuchowe, majaczenie drżenne) albo używanie alkoholu lub pokrewnie działającej substancji (np. leków) w celu złagodzenia ww. objawów, uwolnienia się od nich lub uniknięcia ich.
  4. Zmieniona (najczęściej zwiększona) tolerancja alkoholu – ta sama dawka alkoholu nie przynosi oczekiwanego efektu, potrzeba spożycia większych dawek dla wywołania oczekiwanego efektu.
  5. Narastające z powodu picia zaniedbywanie alternatywnych źródeł przyjemności lub zainteresowań, zwiększona ilość czasu przeznaczona na zdobywanie alkoholu lub jego picie bądź uwolnienia się od następstw jego działania.
  6. Uporczywe picie alkoholu mimo oczywistych dowodów występowania szkodliwych następstw picia (picie alkoholu, mimo że charakter i rozmiary szkód są osobie pijącej znane lub można oczekiwać, że są znane).

Diagnozę uzależnienia może postawić tylko specjalista, najlepiej w placówce leczenia uzależnień. Nie potrafi tego zrobić ani osoba pijąca, ani jej otoczenie. Wymaga to fachowej wiedzy i doświadczenia lekarzy, specjalistów psychoterapii uzależnień, psychologów. Warto jak najszybciej skorzystać z konsultacji specjalisty. Diagnoza picia szkodliwego czy uzależnienia zwiększa szanse osób pijących na skuteczną zmianę wzoru picia.

Leczenie uzależnienia od alkoholu

Cel leczenia: osiągnięcie przez osobę uzależnioną satysfakcjonującego życia, na własną odpowiedzialność, w trwałej abstynencji, z umiejętnością korzystania z oparcia na zewnątrz i w oparciu o siebie.

Etapy leczenia:

1 etap: Identyfikacja z problemem alkoholowym.

Cel: motywacja do leczenia
Pomocne działania: stanowczość, interwencja, stworzenie kryzysu
Pomocne instytucje: placówki lecznictwa odwykowego, Gminne Komisje Rozwiązywania Problemów Alkoholowych, Punkty Konsultacyjno – Informacyjne,

2 etap: Intensywne leczenie.

Cel: identyfikacja z chorobą alkoholową
Pomocne działania: udział w profesjonalnym programie leczenia odwykowego w placówce odwykowej, udział w mitingach AA

3 etap: Budowanie życia w trzeźwości.

Cel: utrzymanie trzeźwości, rozwój osobisty
Pomocne działania: udział w zajęciach pomagających w zapobieganiu nawrotom picia i w rozwoju osobistym.

Gdzie szukać pomocy:

  • Ośrodki Leczenia Odwykowego (oddziały szpitalne i poradnie odwykowe)
  • ruch samopomocowy Anonimowi Alkoholicy
  • Gminne Komisje Rozwiązywania Problemów Alkoholowych
Pomoc jest możliwa dopiero wtedy, gdy osoba nadużywająca alkoholu przyzna, że jest chora

Wielu alkoholików uważa, że nadużywanie substancji odurzających zależy wyłącznie od ich silnej woli i jest indywidualną decyzją (alkoholizm bywa określany „chorobą zaprzeczeń”). W praktyce uzależniony przestaje kontrolować swoje zachowania i automatycznie sięga po używkę. Dlatego najważniejszym krokiem do przeprowadzenia skutecznej terapii jest odpowiednie rozpoznanie objawów i zdiagnozowanie problemu jako choroby alkoholowej.

Warto podkreślić, że objawy alkoholizmu pojawiają się powoli i mogą postępować niezauważenie. Dlatego chorym trudno jest samodzielnie wyznaczyć granicę pomiędzy okazjonalnym piciem, a niekontrolowanym przymusem sięgania po alkohol będącym objawem uzależnienia.

Fazy uzależnienia od alkoholu wg R. Tabusa

R. Tabus stworzył klasyfikację, która pozwala określić fazy uzależnienia od alkoholu. Jest to 13-stopniowe zestawienie określające stopień zaawansowania problemu:

  • stopień I – umiarkowane sięganie po alkohol (np. przy okazjach towarzyskich)
  • stopień II – nadużywanie alkoholu powodujące luki w pamięci
  • stopień III – u uzależnionego pojawia się głód alkoholowy zmuszający do sięgania po kolejny kieliszek nawet wbrew zdrowemu rozsądkowi
  • stopień IV – utrata kontroli nad ilością spożywanego alkoholu (alkoholik zwykle upija się do nieprzytomności)
  • stopień V – uzależniony stosuje zaprzeczenia i szuka usprawiedliwień, które mogłyby wytłumaczyć jego sięganie po alkohol
  • stopień VI – pojawiają się fizyczne objawy abstynencyjne, które uzależniony próbuje zlikwidować sięgają po alkohol („picie na klin”)
  • stopień VII – uzależniony pije w samotności (zdrowy człowiek sięga po alkohol w towarzystwie)
  • stopień VIII – uzależniony staje się agresywny, szuka zwady z otoczeniem (system nerwowy przestaje właściwie pracować)
  • stopień IX – alkohol staje się najważniejszy, uzależniony całą swoją energię skupia na jego zdobywaniu
  • stopień X – pojawia się tzw. kac moralny (chory zaczyna odczuwać wyrzuty sumienia, czuje niesmak do swojego zachowania, a jednocześnie fizycznie nie jest w stanie odstawić alkoholu)
  • stopień XI – u uzależnionego pojawiają się częste napady lęku, które z czasem przeradzają się w stan permanentny
  • stopień XII – chory uświadamia sobie poniesioną klęskę, pije dla samego picia aż do utraty świadomości

Na etapie trzynastym chory potrzebuje profesjonalnej pomocy, aby wyjść z nałogu. Szansą dla niego jest jedynie leczenie odwykowe w szpitalu, ponieważ stan fizyczny i psychiczny organizmu nie pozwoli mu na samodzielne odstawienie alkoholu, a dalsze picie doprowadzi do śmierci (w wyniku delirium, marskości wątroby lub innych powikłań).

Zobowiązanie do leczenia odwykowego

Podstawą prawną zobowiązania do leczenia są artykuły od 24 do 36 ustawy z dnia 26 października 1982 roku ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi.

  • Procedurę zobowiązania do leczenia wdraża się wobec niektórych osób uzależnionych od alkoholu (osoby, które w związku z nadużywaniem alkoholu powodują rozkład życia rodzinnego, demoralizację nieletnich, systematycznie zakłócają spokój lub porządek publiczny)
  • O zastosowaniu obowiązku poddania się leczeniu w zakładzie lecznictwa odwykowego orzeka sąd rejonowy właściwy według miejsca zamieszkania lub pobytu osoby, której postępowanie dotyczy, w postępowaniu nieprocesowym
  • Sąd wszczyna postępowanie na wniosek gminnej komisji rozwiązywania problemów alkoholowych lub prokuratora. Do wniosku dołącza się zebraną dokumentację wraz z opinią biegłego, jeżeli badanie biegłego zostało przeprowadzone
  • Gminne Komisje Rozwiązywania Problemów Alkoholowych działają przy każdym Urzędzie Gminy

Współuzależnienie

Dotyczy osób najbliższych osobom uzależnionym. Jest zespołem objawów, które powstają na skutek bliskiego opartego na głębszych uczuciach związku z osobą uzależnioną.
Jest szkodliwą formą adaptacji (przystosowania) do nieprawidłowo funkcjonującego systemu rodzinnego.

Cechy:
  • system jest chronicznie niefunkcjonalny,
  • przystosowanie sprzyja utrwalaniu niefunkcjonalności i podtrzymuje picie osoby uzależnionej
Osoba współuzależniona cechuje się kilkoma z następujących właściwości:
  • Chaos i zamęt uczuciowy
  • Huśtawki emocjonalne
  • Zagubienie i niepełność w pejzażu emocjonalnym
  • Zaprzeczanie oczywistym faktom problemu alkoholowego
  • Łagodzenie skutków picia partnera tzw.” parasol ochronny”
  • Ukrywanie przed otoczeniem incydentów alkoholowych
  • Nadmierna zależność emocjonalna od alkoholika
  • Uporczywa koncentracja myśli i działań zorientowanych na alkoholika i jego picie, kosztem siebie i rodziny
  • Szukanie „obiektywnych powodów picia i usprawiedliwianie alkoholika
  • Unikanie sytuacji konfliktowych
  • Niepodejmowanie w rodzinie jawnych rozmów o faktach związanych z piciem, mimo, że wyznaczają one życie rodzinne
  • Kłopoty z odpowiedzialnością: nadmierne podejmowanie odpowiedzialności lub całkowite uchylanie się od niej
  • Nieumiejętność bronienia swoich praw i zdrowych interesów dzieci
  • Pustka duchowa zakrywana nerwową koncentracją na szczegółach życia codziennego
  • Nieświadome wspomaganie alkoholika przez odbarczanie go z odpowiedzialności za skutki jego picia

WSPÓŁUZALEŻNIENIE jest ceną, którą płacą bliscy alkoholika
za życie w sytuacji uporczywego stresu.

Terapia współuzależnienia

Profesjonalna terapia w ośrodkach leczenia odwykowego i poradniach

Cel leczenia: osiągnięcie satysfakcjonującego życia i własny rozwój.
Osoby współuzależnione w trakcie terapii rozpoznają sytuację we własnej rodzinie (”tu jest alkoholizm”), szacują koszty, jakie ponosi rodzina i dzieci w związku z problemem alkoholowym, rozpoznają przejawy systemu iluzji i zaprzeczeń u osoby uzależnionej i u siebie, uczą się zachowań pomagających skutecznie radzić sobie z sytuacją w rodzinie alkoholowej, uczą się zachowań wspierających emocjonalne uwolnienie się ze związku z alkoholikiem.

Inne formy pomocy

  • RUCH SAMOPOMOCOWY AL-ANON – Grupy Rodzinne
  • KLUBY ABSTYNENTA
  • DDA – Dorosłe Dzieci Alkoholików
  • GRUPY ALATEEN – Grupy dla Młodzieży
  • ALATOT – Małe Dzieci Alkoholików

Wskazówki dla osób współuzależnionych

Dlaczego potrzebne jest stanowcze i konsekwentne postępowanie wobec osoby uzależnionej?
Co to jest „zachowanie stanowcze” i „zachowanie konsekwentne”?

  • Zachowanie stanowcze: zachowanie pewne siebie, bez lęku, jasne, wprost. Jest to krótki, jasny komunikat bez tłumaczenia się. Nie zachęca do dyskusji i jest oparte o osobistą decyzję.
  • Zachowanie konsekwentne: zachowanie zgodne z uprzednio przyjętymi zasadami, założeniami czy umowami (p. wykonanie tego, o czym wcześniej uprzedzałeś, postępowanie zgodne z zasadą, że zawarte umowy obowiązują obie strony).

Co robić i czego nie robić, aby wobec osoby uzależnionej zachowywać się konsekwentnie i stanowczo?

  • Nie groź, nie będąc w stanie tego wykonać
  • Jeżeli grozisz – wykonaj
  • Nie bądź „zbawcą” alkoholika, pomagaj mądrze w oparciu o wiedzę o chorobie
  • Nie ulegaj manipulacji (nie wchodź w „ grę”)
  • Przedstawiaj rzeczywistość dotyczącą alkoholika w sposób możliwy do przyjęcia przez niego: mów o faktach – zachowaniach mających związek z nadużywaniem przez niego alkoholu oraz o wydarzeniach, które spowodował
  • Informuj, a nie oceniaj

Co alkoholik uzyskuje drogą manipulacji?

  • nie przysługujące mu wsparcie finansowe,
  • litość, współczucie, możliwość użalania się nad sobą/mimo, że krzywdę robi sam sobie/,
  • potwierdzenie: „to ja mam rację, a otoczenie jest winne”,
  • unika odpowiedzialności,
  • unika zobaczenia rzeczywistości (że ponosi szkody, których jest sprawcą).
  • Dzięki temu ma komfort picia

Co można zyskać zachowując się stanowczo i konsekwentnie wobec osoby uzależnionej od alkoholu?

Co ty możesz zyskać?

  • Zmniejsza się groźba agresji, a równocześnie maleje odczuwalny przez Ciebie lęk,
  • Zyskujesz szacunek dla siebie,
  • Wzrasta Twoje zadowolenie z siebie („nie dałam się wykorzystać”, „poradziłam sobie”, „nie wpadłam w panikę”, „pomagam skuteczniej”).

Co wówczas może zyskać alkoholik?

Nie mogąc kontynuować „gry”, nie uzyskuje opieki, ponosząc odpowiedzialność za własne czyny, osiągnąć może kryzys zyskując szansę na zobaczenie bolesnej rzeczywistości i wzięcia „steru” we własne ręce
Osoba uzależniona traci komfort picia

Pamiętaj !

Alkoholik musi mieć jakiegoś „ułatwiacza”, aby pić. Jest on mu potrzebny wyłącznie po to, aby ochraniać go przed konsekwencjami picia.

Nie bądź „ułatwiaczem” dla alkoholika !

Autor: adminOpublikowano w dniu